امّا قسم دوّم يعنى آنان كه عادت معيّنى ندارند نيز بر سه قسم مى‌باشند:

1- مبتدئه. 2- مضطربه. 3- ناسيه.

هريك از اين اقسام ششگانه، احكام خاصّى دارند. تعريف هر كدام و احكام و فروع‌مسائل هر قسم را به ترتيب ذكر مى‌كنيم.

زنانى كه عادت معيّنى دارند

كسانى كه عادت معيّنى دارند به سه دسته تقسيم مى‌شوند:

الف- كسى كه عادت وقتيّه دارد:

زنى است كه حدّاقلّ دوماه پشت‌سرهم در وقت معيّن خون حيض ببيند مثلًا در دوماه‌قمرى پشت‌سرهم در روز پنجم هر ماه خون ديده باشد كه بدين ترتيب داراى عادت وقتيّه‌مى‌شود.

اين زن اگر عادت او منظّم شود، طبق عادت خود عمل مى‌كند امّا اگر قبل‌از ايّام عادت خودخون ببيند و تا ايّام عادت ادامه يابد و مجموع آن از ده روز كمتر باشد، چنانچه خون در همه‌مدّت با يك صفت بوده و ادامه حيض او تا همه اين مدّت احتمال برود، مجموع آن ايّام حيض‌حساب مى‌شود.

ب- كسى كه عادت عدديّه دارد:

زنى است كه شماره روزهاى قاعدگى او در دوبار پشت‌سرهم به يك اندازه باشد ولى تاريخ‌ديدن آن دوخون يكى نباشد مثلًا در دوبار پشت‌سرهم، هفت روز خون ديده است ولى در باراوّل از اوّل ماه و بار دوّم از وسط يا آخر ماه.

دارنده عادت عدديّه، چنانچه به تعداد روزهاى عادت خود خون ببيند، طبق عادت خودعمل مى‌كند ولى اگر بيشتر از روزهاى عادت خود خون ببيند و از ده روز تجاوز نكند، مجموع‌آن روزها نيز حيض محسوب مى‌شود.

دارنده عادت عدديّه اگر خونى ببيند كه مشخّصات حيض را نداشته باشد، در صورتيكه‌علامت ديگرى بر حيض بودن داشته باشد مثل تغيير حالات روحى و جسمى او و احتمال‌نداشتن منبع ديگر براى خون- مانند دمل، يا زخم و يا استحاضه- بايد آن را حيض حساب‌كند.

امّا اگر همه نشانه‌ها منتفى باشد و احتمال برود كه به خاطر بيمارى مزاجى استحاضه‌باشديا از جهت زخم و مانند آن، خونريزى كرده باشد، اقرب اين است كه او همچنان پاك‌مى‌باشد.