درس هفتم آيات 17-/ 13

وَاضْرِبْ لَهُم مَّثَلًا أَصْحَابَ الْقَرْيَةِ إِذْ جَاءَهَا الْمُرْسَلُونَ [13] إِذْ أَرْسَلْنَا إِلَيْهِمُ اثْنَيْنِ فَكَذَّبُوهُمَا فَعَزَّزْنَا بِثَالِثٍ فَقَالُوا إِنَّا إِلَيْكُم مُّرْسَلُونَ [14] قَالُوا مَا أَنتُمْ إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُنَا وَمَا أَنزَلَ الرَّحْمنُ مِن شَيْ‌ءٍ إِنْ أَنتُمْ إِلَّا تَكْذِبُونَ [15] قَالُوا رَبُّنَا يَعْلَمُ إِنَّا إِلَيْكُمْ لَمُرْسَلُونَ [16] وَمَا عَلَيْنَا إِلَّا الْبَلَاغُ الْمُبِينُ [17]

وبراى آن‌ها، اصحاب قريه (انطاكيه) را مثال بزن هنگامى كه فرستادگان به سوى آنان آمدند؛ هنگامى كه دو نفر از رسولان به سوى آن‌ها فرستاديم، امّاآنان (رسولان ما) راتكذيب كردند؛ پس براى تقويت آن دو، شخص سوّمى را فرستاديم؛ آن‌ها همگى گفتند: «ما فرستادگان (خدا) به سوى شما هستيم. امّا آنان (در جواب) گفتند: «شما جز بشرى همانند ما نيستيد، و خداوند رحمان چيزى نازل نكرده، شما فقط دروغ مى‌گوييد. (رسولان ما) گفتند: «پروردگار ما آگاه است كه ما قطعاً فرستادگان (او) به سوى شما هستيم، و بر عهده‌ى ما چيزى جز ابلاغ آشكار نيست.)

«مَثل»، مُشتى است نمونه‌ى خروار

«مَثَل»، مصداق و نمونه‌اى ملموس و روشن از يك حقيقت است. مثلًا گاه در كلاس‌هاى صرف و نحو عربى ابتدا مى‌گوييم:

يكى از حروف جَر در عربى، حرف «ب» است و اسم بعد از حرف «ب»،