پرسيد:

حالا كداميك از اين دو نماز بهتر بود؟ گفت:

راستش را بخواهيد؛ اوّلى!.

پرسيد: چطور؟

گفت: اوّلى را براى خدا خواندم. دومى را از ترسِ نعلين شما! نمازى نماز است كه براى خدا خوانده شود نه از ترس نعلين!

روز رستاخيز؛ دومين موضوعِ سوره‌ى يس‌

در آيه ى 12 سوره يس مى‌خوانيم:

«إِنَّا نَحْنُ نُحْىِ الْمَوْتَى وَ نَكْتُبُ مَا قَدَّمُوا وَ آثَارَهُمْ وَ كُلَّ شَيْ‌ءٍ أحْصَيْنَاهُ فِي إِمَامٍ مُبِينٍ».

به يقين مردگان را زنده مى‌كنيم و آنچه را از پيش فرستاده‌اند و تمام آثار آن‌ها را مى‌نويسيم و همه چيز را در «امام» آشكار كننده‌اى برشمرديم.

بعد از نبوّت، دوّمين موضوعى كه در سوره‌ى يس مطرح مى‌شود، بحث آخرت و روز رستاخيز است. آنچه از ظاهر آيه برمى‌آيد اين است كه انسان‌ها بعد از مرگ، دوباره زنده مى‌شوند تا به حساب شان رسيدگى شود و اين حساب‌ها هم در جايى نوشته شده است.

با توجّه به آيه‌اى كه در سوره‌ى حديد است، اگر چه تاكنون در روايتى نديده‌ام، مى‌توان تفسير دوّمى را براى آيه فوق بيان كرد. و آن اين است كه:

«دل‌هاى مرده را دوباره زنده مى‌كنيم و اين كار هم به وسيله‌ى همان «امام مبين» صورت مى‌گيرد.»

در سوره‌ى حديد بعد از آيه‌ى‌ «أَلَمْ يأْنِ لِلَّذينَ ءَامَنوُا أَنْ تَخْشَعَ قُلُوبُهُمْ لِذِكْرِ اللَّهِ وَ ما نَزَلَ مِنَ الْحَقِ». [1]

آيا وقت آن نرسيده است كه دل‌هاى مؤمنان در برابر ذكر خدا و آنچه از حق نازل شده است، خاشع گردد؟

اين آيه آمده:

«اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ يُحْيِى الْارْضَ بَعْدَ مَوْتِها» [2].