/ چه الحمد لله فهرس‌

درس پنجم آيات 11-/ 9

وَجَعَلْنَا مِن بَيْنِ أَيْدِيهِمْ سَدّاً وَمِنْ خَلْفِهِمْ سَدّاً فَأَغْشَيْنَاهُمْ فَهُمْ لَا يُبْصِرُونَ [9] وَسَوَاءٌ عَلَيْهِمْ ءَأَنذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُنذِرْهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ [10] إِنَّمَا تُنذِرُ مَنِ اتَّبَعَ الذِّكْرَ وَخَشِيَ الرَّحْمنَ بِالْغَيْبِ فَبَشِّرْهُ بِمَغْفِرَةٍ وَأَجْرٍ كَرِيمٍ [11]

و در پيش روى آنان سدّى قرار داديم، و در پشت سرشان سدى؛ و چشمانشان را پوشانده‌ايم، لذا نمى‌بينند. براى آنان يكسان است: چه انذارشان كنى يا نكنى، ايمان نمى‌آورند.

تو فقط كسى را انذار مى‌كنى كه از اين يادآورى (الهى پيروى كند و از خداوند رحمان در نهان بترسد، چنين كسى را به آمرزش و پاداشى پر ارزش بشارت ده.

روندِ تبديلِ «جِبْت» به «طاغوت»!

بحث در باره‌ى مفهوم اغلال بود. گفته شد مقصود از اغلال، بندهاى درونى است كه اندك‌اندك به سدها و بندهاى برونى تبديل مى‌شود. گاه جامعه‌اى نسبت به پدران و گذشتگان خود آنقدر پايبند است كه محور حقّ و باطل و معيار آن را اين مى‌داند كه پدرانشان هر چه انجام داده‌اند، اينان هم بايد همان را به انجام برسانند. جامعه‌اى كه اين حال و هوا در آن گسترش يابد، نياكان و گذشتگانشان براى آنان چنان مقدس مى‌شوند كه فى‌الواقع‌