مشكلى برايمان پيش بيايد. طول عمر، صحّت و عافيت براى خودمان، خانواده‌مان، نورچشمى‌هايمان كه اهل و عيال، و فرزندانمان هستند، همه چيز را بخواهيم. ما نبايد بخيل باشيم:

وَ مَنْ يَبْخَلْ فَإِنَّمَا يَبْخَلُ عَنْ نَفْسِهِ‌ [1]

وهر كس بخل ورزد، نسبت به خود بخل كرده است.

ما نبايد كم بخواهيم. اين‌كه بدانيم خداوند خلّاق و عليم است، اين فايده را دارد كه باور مى‌كنيم هر چه از خدا بخواهيم، به ما خواهد داد. يهودى‌ها چه گفتند؟ گفتند: يَدُ اللَّهِ مَغْلُولَةٌ [2]: دست خدا بسته است‌؛ خداوند چه فرمود؟

فرمود: غُلَّتْ ايْديهِمْ؛ دست آن‌ها بسته شد! يعنى همين كه گفتند: دست خدا بسته است، باعث شد كه ديگر نتوانند از خدا-/ كه هميشه دستش باز است-/ چيزى بخواهند؛ دست خودشان بسته شد. باعث شد هميشه بدبخت باشند! ما نگوييم كه خدا نمى‌تواند، خدا انجام نمى‌دهد.

پس بياييد جدّى‌تر، در خانه‌ى خدا را بزنيم. بالأخره هر چه مى‌خواهيم از او بگيريم. بايد با خدا با زبان فطرت، زبان وجدان؛ زبان انسانى كه با رفيق صحبت مى‌كند سخن بگوييم. يا نِعْمَ الرَّفيقُ! يا نِعْمَ الشَّفيقُ. اينكه خدا رفيق شما بشود، دور نيست.

/ ب‌

تشكيك در سند جوشن كبير

آقايى آمد و گفت: «فلان آقا مى‌گويد: دعاى جوشن كبير چندان به دل من نمى‌چسبد! اين سندش مشكل دارد!» گفتم:

«عجب! بالأخره اين، هزار اسم از اسماء اللَّه است؛ يعنى چه به دلم نمى‌چسبد؟ شما اين اسامى را بگوييد؛ كار به بقيّه‌اش نداشته باشيد! دل انسان باز مى‌شود!»