رسد به تصوّر ذات خداوند- جلّ جلاله-.

بعد از آن، تمام فيزيك‌دان‌هاى دنيا حريم و خطّ قرمزى براى خود كشيدن و گفتند:

«كسى به منطقه‌ى «لحظه‌ى اوّل» نزديك نشود!»؛ و اسم آن را «ديوار سياه» گذاشتند يعنى به آنجا كه رسيدى ديگر فكر نكن و گرنه فكر و مغزت خراب مى‌شود!

وَ هُوَ الْخَلّاقُ الْعَليمْ؛ خداوند خلق كرده ومى كند و به همه چيز داناست.

انَّما امْرُهُ اذا ارادَ شَيئاً أنْ يَقُولَ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ؛

اين لحظه‌ى خلق، يك لحظه‌ى صفر است! يعنى اگر براى زمان، يك محور مختصّات در نظر بگيريد، مبدأ محور، همان لحظه‌ى خلق است و زمان از آن لحظه به بعد شروع شد، نه قبل از آن. و يا يك ديوارى است، اين طرفش- قبل از خلقت- را صفر حساب كنيد، و آن طرفش- بعد از خلقت- زمان است.

سؤال: آيا آيه‌هايى مثل اين آيه- وَ هُوَ الخَلّاقُ العَليمْ‌- و يا دو آيه‌ى قبل كه فرمودند: وَ هُوَ بِكُلِّ خَلْقٍ عَليمٌ، نمى‌تواند جواب بعضى از شبهه‌ها مثل شبهه‌ى آكل و مأكول باشد؟ يا مثلًا به اين شبهه پاسخ دهد كه وقتى خداوند خلّاق است و مرتّب در حال آفريدن مى‌باشد، پس بايد سرش شلوغ باشد و از كار خلق بى اطلاع بماند؟! آرى، وقتى خداوند مى‌فرمايد: وَ هُوَ بَكُلِّ خَلْقٍ عَليمٌ‌ و يا وَهُوَ الْخَلّاقُ الْعَليمْ‌، يعنى باهمه‌ى عظمتى كه دارد، خداوند به همه‌ى آن‌ها علم و آگاهى دارد.