اسم الکتاب : يس اسماى حسناى الهى المؤلف : مدرسى، سيد محمد تقى الجزء : 1 صفحة : 376
يعنى خدا مىفرمايد: ما با قدرت و حكمتى كه داريم، موجودات را خلق
كردهايم.
«مِمَّا عَمِلَتْ أَيْدِينَا»
عمل به معناى اثرى است كه بر روى اشيا گذاشته مىشود. انسان با توجه
و با كارْكرد خود اثرى را از خود به جا مىگذارد؛ ولى خداى متعال در قبالِ كارهايى
كه انجام مىدهد، متقبِّلِ رنج و زحمت نمىشود[1]: به
محض اين كه دستور بدهد آن كار خود به خود انجام خواهد شد.
«مِمَّا عَمِلَتْ أَيْدِينَا أَنْعَاماً»
واژهى «انعام» از كلمهى «نعم و نعمة» گرفته شده است؛ از آن جايى كه
حيوانات چهارپا فوايد بسيار زيادى دارند و براى انسان نعمت بزرگى به حساب مىآيد،
در زبان عربى به اين گونه حيوانات انعام گفته شده است.
«فَهُم لَها مَالِكون»
انسانها در ظاهر مالك اين چهارپايان هستند؛ اما در حقيقت مالك اصلى
خداست؛ زيرا او اينها را به وجود آورد است. گرچه گفتيم كه خداوند همانند
انسانهابراى به وجود آورد، زحمتى نكشيده است؛ اما اين گونه تعبير مىكند كه ما
زحمت كشيده، آنها را به وجود آورديم تا شما انسانها آنها را مالك شده و استفاده
كنيد.
مالك آنها بودن يعنى چه؟
/ ب
گاوميشى تحت ارادهى بچّهاى!
1. به معناى ملكيَّت و صاحب شدن به اين معنا كه بگوييم انسان مالك و
صاحب آن حيوانات است.
[1] -/ تعابيرى از اين دست بارها در قرآن آمده است: قَالَ رَبُّكَ
هُوَ عَلَىَّ هَيِّنٌ ونيز: انّ ذالك على اللّهيسير. مريم، 9 و حج، 70.
اسم الکتاب : يس اسماى حسناى الهى المؤلف : مدرسى، سيد محمد تقى الجزء : 1 صفحة : 376