خواهم گرفت.

/ ب‌

نعمت‌ها در معرض زوالند

وَ مَن نُعَمِّرْهُ نُنَكِّسْهُ فِي الْخَلْقِ.

انسانى كه خود را حاكم بر جهان مى‌داند، و همه قدرت‌ها دست اوست؛ چرا نمى‌تواند جلوى از دست رفتن قدرت‌هايش را بگيرد. در طول عمر چند ساله‌اى كه انسان دارد، خداى متعال سال‌هاى جوانى را كه همراه با قدرت و قوت بدنى است، به انسان مهلت مى‌دهد؛ اما با گذشتن عمر و رسيدن پيرى ديگر آن قدرت و قوت از او گرفته مى‌شود و همانند دوران بچّه‌گى به ذلّت و ناتوانى كشيده مى‌شود. پس روشن است كه اين همه نعمت و قدرت از خود انسان نيست و از جاى ديگرى به او داده شده است.

خداى متعال اين آيات را با واژه‌ى «لَو نشاء» شروع كرده است و معناى ظاهرى اين است كه «اگر خدا بخواهد»؛ ولى برداشت بنده اين است كه خدا چنين كارى را كرده است و شايدى در كار نيست؛ بلكه در دنيا خداوند اراده‌ى افرادى را گرفته و آن‌ها را از خود بى خود كرده است. قرآن كريم در مورد اين گونه افراد تعبير «فَشَل» را آورده است. اين واژه در زبان عربى امروز به معناى شكست مى‌باشد؛ ولى در زبان عربى قديم به معناى بى عرضگى، بى همّتى و سُستى بوده است. اگر در جامعه‌اى اختلاف به وجود آيد، اراده‌ى افراد از بين رفته و سُستى جايگزين آن مى‌شود، و يا از جنبه‌ى ديگر بينش افراد از آن‌ها گرفته مى‌شود؛ اگر چه اراده وتحركى دارند؛ ولى چون بينش صحيح وجود ندارد؛ مقصد آن‌ها معلوم نيست.

/ ب‌

كورى و هزار درد بى‌درمان!

وَ لَوْ نَشَاءُ لَطَمَسْنَا عَلَى أَعْيُنِهِمْ‌

خداى متعال در اين آيه مى‌فرمايد اگر بخواهيم به چشمانشان دست‌