پس اين، همان عهد است. و خدا در اين عهد، با ما صحبت كرده است.

خدا به بابابزرگ ما هم كه آدم بود، فرمود:

/ ب‌

سوگندِ باور شيطان!

اسْكُنْ أَنْتَ وَ زَوْجُكَ الْجَنَّةَ وَ كُلَا مِنْهَا رَغَداً حَيْثُ شِئْتَما! [1]

تو با همسرت در بهشت سكونت كن و از (نعمت‌هاى) آن از هر جا مى‌خواهيد، گوارا بخوريد.

هر جاى بهشت كه دوست دارى باش! زنت هم كنارت! در زير اين درخت‌ها خوش باشيد! ولى:

لَا تَقْرَبَا هَذِهِ الشَّجَرَةَ. [2]

نزديك اين درخت نشويد!

يك دانه درخت را نشان داد و استثنا كرد و گفت: نزديك آن نرويد. شيطان آمد! وَ قَاسَمَهُمَا إِنِّي لَكُمَا لَمِنَ النَّاصِحِينَ* فَدَلَّاهُمَا بِغُرُورٍ؛ [3]

براى آن‌ها سوگندِ باور ياد كرد كه من براى شما از خيرخواهانم و به اين ترتيب آن‌ها را با فريب (از مقامشان) فرود آورد.

حال، حضرت آيت‌اللَّه مدّرسى، من هم يك جمله عرض كنم؛ اينجا استفاده كنيم.

/ ب‌

بهشتى كه شيطان به آن مجوّز ورود داشت!