اين دادگاه به من مصونيّت داد؛ آن دادگاه چه خواهد كرد؟ اين نيرو گفت:

برو خوش باش! آن نيروى ديگر هم آيا اين دلخوشى را خواهد داد؟

امّا اگر رئيس، رهبر يا مسوؤل كلّ كشور به اين شخص برگه بدهد و بگويد:

آقا! شما در اين كشور هر چه بكنيد، مشكل نداريد. ديگر اين فرد، قلبش مطمئن مى‌شود.

بهشتيان، اطمينان قلبشان كى پيدا مى‌شود؟ اهل بهشت وقتى كه از عرصات محشر گذشته‌اند، آتش جهنّم را ديده‌اند. ديده‌اند كه مردم چطور در آنجا مى‌سوزند! خيلى برايشان مسأله است كه آيا مى‌توان از دوزخ مصونيّت يافت؟ خدا به آن‌ها مى‌گويد:

ديگر ترس نداريد!: سَلَامٌ قَوْلًا مِّنْ رَّبٍّ رَّحِيمٍ.

سلام بر دو قسم است: يكى اين‌كه من مطمئن هستم كه وضعم خوب است. اين خيلى خوب است. امّا از اين بهتر آن است كه بگويند:

«آقا! تو هرگز ديگر گرفتار ناراحتى نمى‌شوى»:

سَلَامٌ قَوْلًا مِّنْ رَّبٍّ رَّحِيمٍ.

بايد ديد: گوينده‌ى اين قول كيست؟ در اينجا روايات مختلفى ذكر شده است. روايتى را كه حاج آقاى رحمانى گفتند- چون آن را من از راويان شيعه نديده‌ام، نقلش نكردم. امّا آلوسى در روح‌المعانى نوشته و ديگران هم نوشته‌اند كه نورى ظاهر مى‌شود و همه متوجّه آن نور مى‌شوند. آن، نورِ حضرت حق است؛ از نورهايى است كه از طرف خدا آمده و از لطف او سرچشمه گرفته است. آن نور به صدا در مى‌آيد و مى‌گويد:

سَلامٌ عَلَيْكُم! سلام بر شما، درود بر شما، شما در سلام و در صلح هستيد؛ كسى به شما كارى ندارد.

ولى شايد صحيح‌تر اين باشد كه ملائكه مى‌آيند و به بهشتيان عرض سلام‌