مسلّم است كه حالت دوم لذّتش بيشتر است. اين نوع نعمت هم در بهشت و براى بهشتيان پيش‌بينى شده است. البتّه در اين سوره در اين باب آيه‌اى نيامده؛ ولى در سوره هاى ديگر شاهد چنين توصيفاتى هستيم:

إِخْوَاناً عَلىَ سُرُرٍ مُّتَقَابِلينَ. [1]

در حالى كه همه برادرند و بر تخت‌ها رو به روى يكديگر قرار دارند.

نعمت سوّم نعمتى است كه به عقل انسان مربوط مى‌شود. لذّت نعمت‌هاى عقلى، چندين برابر بيش از لذّت نعمت‌هاى عاطفى و احساساتى انسان است.

احساس برترى شيخ طوسى بر شاهان!

شيخ طوسى قدس سره كه يكى از احياگران مذهب بر حق تشيّع است و هزار سال پيش مى‌زيست، وقتى كه مسأله‌اى از مسائل پيچيده‌ى فقه، تفسير، حديث و مانند آن را حل مى‌كرد، از خانه و حجره‌اى كه در نجف اشرف داشت، به خيابان مى‌زد و مى‌گفت:

أَيْنَ الْمُلُوكُ وَ أَبْناءُ الْمُلُوك؟!

پادشاهان و شاهزادگان كجايند؟!

بيايند و ببينند كه چه لذّتى مى‌برم!

يافتم! يافتم!

در باره‌ى ارشميدس هم مى‌گويند:

وقتى قانون نيروى مايعات بر اجسام داخل در آن‌ها را كشف كرد، در حمّام بود. با همان وضع به كوچه دويد و فرياد زد: يافتم! يافتم!

نعمت عقلى، واقعاً اين چنين است. گاهى پيش مى‌آيد: يك هفته يكى از علما نشسته و مدام در يك مسأله‌ى علمى در آيات و روايات و اقوال، غور و