در آيه ى 55 مى‌خوانيم:

«إِنَّ أَصْحَابَ الْجَنَّةِ الْيَوْمَ فِي شُغُلٍ فَاكِهُونَ»

بهشتيان، امروز به نعمت‌هاى خداوند مشغول و مسرورند.

وصف مؤمنينى كه در دنيا «رضا به داده» داشته‌اند

اصحاب‌الجنّه-/ كسانى كه بهشت را تصاحب كرده‌اند-/ از آنِ بهشت هستند و بهشت مال آن‌هاست و با بهشت رفيق و همتا هستند. اين‌ها الْيَوْمَ فِي شُغُلٍ فَاكِهُونَ؛ امروزْ با نعمت‌هاى خدا، مشغول و مسرورند.

انسان گاهى مشغول و درگير مشكلات است؛ چه كار كند، چه كار نكند.

گاهى هم مشغول نعمت‌هاست. بهشتيان هم مشغول به نعمت‌هاى الهى هستند. آن هم نه اين‌كه بدنشان فقط مشغول است؛ روحشان مشغول است؛ نعمت‌هاى الهى روح آن‌ها را پر كرده است! چون خدا فرموده:

فَاكِهُونَ.

«فاكِه» يعنى چه؟ «فاكِه» يعنى كسى كه شوخ‌طبع و بذله‌گوست. آدمى است كه خوش است. ديده‌ايد كه در دنيا كسانى را مى‌بينيم كه ظاهراً خوشند. در بهشت هم كسانى مى‌خندند و كسانى آنسوتر مى‌گريند. اهل بهشت خوشند؛ روحشان خوش است؛ ذاتشان خوش است؛ چون يكى از صفاتى كه اهل بهشت در دنيا داشتند و همين صفت، آن‌ها را به بهشت برد، صفت «رضا» ست؛ در دنيا از خدا راضى وخشنود بودند. [1] ظاهراً در روايت داريم:

كسى كه از خدا راضى باشد و هر چه خدا نصيب او كند، بگويد: «الحمد للَّه! شكر! و رضاً برضاك!» خدا هم هر چه او انجام دهد، حتّى اگر كامل و تام‌