/ ب‌

تجسّم اعمال همه و همه‌ى اعمال/

اگر آنچه انجام داده‌اند، عملِ خيراست، به صورتى نيكو و با اثرى دلپذير مجسّم مى‌شود.

اگر نماز است، به صورت يك جوانِ خوشبو مى‌شود كه دست انسان را در صحراى محشر مى‌گيرد و او را از آن مشكلات، ظلمات و ترس و واهمه‌اى كه بر صحراى محشر حاكم است، نجات مى‌دهد.

اگر روزه است، روزه‌ى انسان، سپر و مانعى مى‌شود كه از واردآمدن شعله‌هاى سوزان آتش كه همچون شمشير به صورت اهل جهنّم نواخته مى‌شود، جلوگيرى مى‌كند. [1]

هر عمل خير ديگرى باشد، متناسب با آنْ، خداوند- سبحانه وتعالى- آن را در مقابل انسان مجسّم مى‌كند و انسان از آن بهره‌مند مى‌گردد.

امّا از اعمال شر، به خدا پناه مى‌بريم. از امام محمد باقر (ع) روايت شده است كه:

الظلم فى الدنيا هو الظلمات فى الآخرة. [2]

هر ظلمى در دنيا، تاريكى در روز قيامت است.

اگر انسان به ناحق، حتى يك وجب از زمين كسى را تصاحب كرده باشد، در روز قيامت- همان يك وجب- تا هفت طبقه‌ى زمين به گردن او آويزان مى‌شود! حال بيايد و جواب دهد! اعمال همه، و همه‌ى اعمال، مجّسم مى‌شوند.