كسى را كه مى‌بيند از او حلاليّت بخواهد. به قول معروف هيچ كس از فردايش خبر ندارد!

وصيّت نوشتن، كفن گرفتن، ديدن كفن در هر روز، انسان را از حالت غفلت بيرون مى‌آورد. پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله در روايتى به اين موارد اشاره فرموده‌اند.

در آيه‌ى مورد بحث از سوره‌ى ياسين مى‌خوانيم:

«فَلا يَسْتَطيُونَ تَوْصِيَةً وَ لا إِلىَ أَهْلِهِمْ يَرْجِعُونَ»؛

(چنان غافلگير مى‌شوند كه حتّى) نمى‌توانند وصيّتى كنند؛ يا به سوى خانواده‌ى خود باز گردند.

لحظه‌اى كه شتر مرگ درِ خانه‌ى انسان بخوابد، نه وقت وصيّت‌نوشتن دارد و نه پا در سفرى مى‌گذارد كه بازگشتى براى آن متصوّر است./ ب‌اگر اين سفر مانند برخى از سفرهاى هوايى يا زمينى، «بليتِ رفت و برگشت» داشت، نوشتن وصيّت احتياج نبود. ولى اين سفر، در جاده‌ى يكطرفه است./

ان شاءاللَّه خداوند ما را از خواب غفلت بيدار كند و روزها و شب‌هاى ما را بابركت كند و يك نورانيّتى، روحانيّتى به ما بدهد؛ قبل از آن كه فرصت‌ها از دست برود.

فقر بنده، نشانه‌ى روگردانى خدا از او نيست‌

ما از حاج آقا رحمانى خواهش مى‌كنيم در باره‌ى عبارت‌ «لِلَّذينَ آمَنوا» از آيه‌ى‌ «وَ إِذَا قِيلَ لَهُمْ أَنْفِقُوا مِمَّا رَزَقَكُمُ اللَّهُ قَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلَّذِينَ آمَنُوا» توضيح بفرمايند كه تفسير آن چيست؟

حاج آقا رحمانى: براى توضيح مطلب، خوب است به عبارت‌ «انْ انْتُمْ الَّا فى‌ ضَلالٍ مُّبينْ» كه در انتهاى آيه به‌كار رفته است، توجّه بيشترى بكنيم.