برخى از محقّقين بر اين باورند كه هر سوره كه در ابتداى آن حروف مقطّعه بكار رفته باشد، در آن سوره، حروف مزبور بيشتر از ساير حروف بكار رفته است. با اين وصفْ در سوره‌ى يس حرف «ى» و «س» بيشتر از بقيه‌ى حروف آمده است. راه براى تحقيق به روى شما باز است!

ممكن است علم حروف، علم اعداد و ديگر علوم وابسته، در باره‌ى حروف مقطّعه مطالب قابل توجّهى داشته باشند كه اهلش از آن باخبرند. در هر صورت وجود حروف مقطّعه در قرآن، مهمّ و يك معجزه‌ى قرآنى است.

پنج نظريه در خصوص حروف مقطّعه‌

در باره‌ى حروف مقطّعه نظريات گوناگونى ابراز شده است:

1. اين حروف، «رمز» ى هستند بين خدا و اولياى او، يعنى پيامبر و امامان.

و براى ايشان قابل فهم و تعريفْ‌شده است.

2. اين حروف، اشاره به/ ب‌واحد ساختمانى قرآن/، يعنى حروف الفبا دارد و در صددِ فهماندن اين نكته به بشر است كه قرآن از همين حروف ساده تشكيل شده است كه در گفتگوى روزمرّه‌ى خود از آن استفاده مى‌كنيد؛ امّا ببينيد وقتى خداوند از اين حروف بهره مى‌برد و آن را به هم پيوند مى‌دهد، چه معجزه ى غيرقابل تكرارى از آب در مى‌آيد.

3. براى اين حروفِ به ظاهر نامفهوم بايد به اندازه‌ى كلمات مفهومِ قرآن ارزش و احترام قائل شويم و اين خود،/ ب‌تمرينِ تعبّد و بندگى/ است.

4. اين حروف، براى جلب توجه آمده است. خودشان معنايى ندارند و صرفاً به خاطر آن آمده كه متكلّم از خود صدايى توليد كند تا مخاطب به او توجّه يابد، بعد سخن اصلى را بگويد؛ همان طور كه اگر شخصى بخواهد وجود خود را به ديگران اعلام كند، دست به درى مى‌زند يا «يا اللَّه!» مى‌گويد. متكلّم با گفتن «يا اللَّه» قصدِ مخاطب قراردادنِ حضرت حق را ندارد