درس سيزدهم آيات 39-/ 37

وَآيَةٌ لَّهُمُ الَّيْلُ نَسْلَخُ مِنْهُ النَّهَارَ فَإِذَا هُم مُّظْلِمُونَ [37] وَالشَّمْسُ تَجْرِي لِمُسْتَقَرٍّ لَّهَا ذلِكَ تَقْدِيرُ الْعَزِيزِ الْعَلِيمِ [38] وَالْقَمَرَ قَدَّرْنَاهُ مَنَازِلَ حَتَّى‌ عَادَ كَالْعُرْجُونِ الْقَدِيمِ [39]

شب (نيز) براى آن‌ها نشانه‌اى است (از عظمت خدا)؛ كه ما روز را از آن بر مى‌گيريم، ناگهان تاريكى آنان را فرا مى‌گيرد. و خورشيد (نيز براى آن‌ها آيتى است) كه پيوسته به سوى قرارگاهش در حركت است؛ اين تقدير خداوند قادر و داناست. و براى ماه منزل‌گاه‌هايى قرار داديم، (و هنگامى كه اين منازل را طى كرد) سرانجام به صورت شاخه‌ى كهنه‌ى قوسى شكل و زرد رنگ خرما در مى‌آيد.

نشانه‌هاى روشن و در دسترس‌

نشانه‌هاى قدرت، عظمت، نظم و حكمت خداوند، در سراسر عالَم خلقت، نمايان است. و يادآورى‌ها و روشنگرى‌هاى قرآن، كليدهايى است كه انسان با آن مى‌تواند- در صورتى كه توفيق الهى همراه باشد- قفل‌هاى حقيقت را بگشايد و به شناخت و معرفت بهتر دست يابد.

خداوند- سبحانه وتعالى- در اينجا پديده‌اى بسيار روشن و در دسترس را كه هر روز با آن سروكار داريم، مورد توجّه قرار مى‌دهد. از ما نمى‌خواهد به موزه‌هاى زمين‌شناسى، آزمايشگاه‌هاى اتمى و اعماق اقيانوس‌ها برويم.