درس يازدهم آيات 35-/ 30

يَا حَسْرَةً عَلَى الْعِبَادِ مَا يَأْتِيهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِؤُونَ [30] أَلَمْ يَرَوْا كَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُم مِّنَ الْقُرُونِ أَنَّهُمْ إِلَيْهِمْ لَا يَرْجِعُونَ [31] وَإِن كُلٌّ لَّمَّا جَمِيعٌ لَّدَيْنَا مُحْضَرُونَ [32] وَآيَةٌ لَّهُمُ الْأَرْضُ الْمَيْتَةُ أَحْيَيْنَاهَا وَأَخْرَجْنَا مِنْهَا حَبّاً فَمِنْهُ يَأْكُلُونَ [33] وَجَعَلْنَا فِيهَا جَنَّاتٍ مِن نَّخِيلٍ وَأَعْنَابٍ وَفَجَّرْنَا فِيهَا مِنَ الْعُيُونِ [34] لِيَأكُلُوا مِنْ ثَمَرِهِ وَمَا عَمِلَتْهُ أَيْدِيِهِمْ أَفَلَا يَشْكُرُونَ [35]

افسوس بر اين بندگان كه هيچ پيامبرى براى هدايت آنان نيامد؛ مگر اين‌كه او را استهزا مى‌كردند. آيا نديدند چه قدر از اقوام پيش از آنان را (به خاطر گناهانشان) هلاك كرديم كه آن‌ها هرگز به سوى ايشان باز نمى‌گردند (و زنده نمى‌شوند)؟ وهمه‌ى آن‌ها (روز قيامت) نزد ما احضار مى‌شوند!

و زمين مرده براى آن‌ها آيتى است. ما آن را زنده كرديم و دانه‌هاى (غذايى) از آن خارج ساختيم كه از آن مى‌خورند. ودر آن باغهايى از نخلها وانگورها قرار داديم، وچشمه هايى از آن جارى ساختيم، تا از ميوه ى آن بخورند، در حالى كه دست آنان هيچ دخالتى در ساختن آن نداشته است. آيا شكر خدا را به جا نمى‌آورند.

كشف اسماى الهى و رسيدن به مقام شهود

همه‌ى حقيقت‌هاى هستى، جلوه‌هايى از اسماى حُسناى الهى است. و اگر انسان رابطه‌اى را كه بين حقايق و اسماى الهى وجود دارد، كشف كند و از