شما همه منحرفيد، بلكه هميشه سخن حق را مى‌گوييم. همه طوايف اهل كتاب به گونه‌اى يگانه كفر نمى‌ورزند، البته گروهى از اهل كتاب چنان دوست دارند كه مؤمنان به رسالت تازه را گمراه كنند، و از دين منحرف شده پيشتر بهره‌بردارى مى‌كنند، خواه از بزرگان باشند، يا از احبار يا از ثروتمندان و همانندان ايشان.

ولى اين گمراه كردن گاه سبب گمراهى بيشتر خود ايشان مى‌شود، چه آن كس كه در صدد گمراه كردن ديگران برمى‌آيد، در جان خود وى افكار باطلى كه با آنها در صدد گمراه كردن ديگران شده، روى هم جمع مى‌شود، و چندان به تكرار و تمرين كردن با آنها مى‌پردازد كه حتى خود وى آنها را مى‌پذيرد، و يك حالت چالش و اظهار قدرت به گناه او را فرامى‌گيرد و به انديشه‌هاى مخالف با انديشه خود نگاه نمى‌كند. و اين همه خود سبب افزون شدن گمراهى او مى‌شود.

«وَدَّتْ طائِفَةٌ مِنْ أَهْلِ الْكِتابِ لَوْ يُضِلُّونَكُمْ وَ ما يُضِلُّونَ إِلَّا أَنْفُسَهُمْ وَ ما يَشْعُرُونَ‌- گروهى از اهل كتاب چنان دوست داشتند كه كاش شما را گمراه مى‌كردند، و آنان كسى جز خود را گمراه نمى‌كنند و اين را/ 588 نمى‌فهمند.» [70] عصبيت و تعصب بدور از هر گونه بصيرتى است. سبب كفر ورزيدن آشكار به حق مى‌شود؛ آيا در اين صورت چه كس زيان مى‌بيند؟ آيا خود كافر نيست كه چنين مى‌شود؟

«يا أَهْلَ الْكِتابِ لِمَ تَكْفُرُونَ بِآياتِ اللَّهِ وَ أَنْتُمْ تَشْهَدُونَ‌- اى اهل كتاب، چرا به آيات خدا كفر مى‌ورزيد، و حال آنكه شما گواه درستى آنها هستيد؟» آيا كفر ورزيدن به آيات آشكار خدا سودى دارد؟

[71] آنان تنها به حق كفر نمى‌ورزيدند، بلكه در صدد آن بودند كه مؤمنان را به وسايل گوناگون گمراه كنند، كه يكى از آنها آميختن حق و باطل به يكديگر و فريفتن مردمان ساده به آن بود، و آنان اهل كتابى بودند كه به آن ايمان آورده بودند.

«يا أَهْلَ الْكِتابِ لِمَ تَلْبِسُونَ الْحَقَّ بِالْباطِلِ‌- اى اهل كتاب، چرا حق را به باطل مى‌پوشانيد،»