«كَدَأْبِ آلِ فِرْعَوْنَ وَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ كَذَّبُوا بِآياتِنا فَأَخَذَهُمُ اللَّهُ بِذُنُوبِهِمْ وَ اللَّهُ شَدِيدُ الْعِقابِ‌- همچون رسم قوم فرعون و كسانى پيش از ايشان كه آيات ما را تكذيب كردند، پس خدا آنان را به گناهانشان گرفت، و خدا سخت كيفر است.» آل فرعون به اوج پيشرفت مادّى رسيدند، پس آيا اين پيشرفت توانست در برابر خدا به يارى ايشان برخيزد؟ و آيا اموال و فرزندان براى ايشان سودى داشت و توانست برهانى براى تكبر ايشان يا ايستادن در برابر حق بوده باشد؟

[12] خلاصه آنكه گردنكشى در برابر حق به انسان سودى نمى‌رساند، نه در آخرت و نه در دنيا. اما در آخرت

«قُلْ لِلَّذِينَ كَفَرُوا سَتُغْلَبُونَ وَ تُحْشَرُونَ إِلى‌ جَهَنَّمَ وَ بِئْسَ الْمِهادُ- به كسانى كه كافر شده‌اند بگو: شكست خواهيد خورد، و در دوزخ گرد خواهيد آمد، و بد جايگاهى است.» [13] و اما در دنيا، گواهيهاى تاريخ دليل بر آن است كه اهل حق در دنيا پيروز مى‌شوند و به غلبه بزرگى مى‌رسد.

«قَدْ كانَ لَكُمْ آيَةٌ- واضحة و علامة أكيدة- فِي فِئَتَيْنِ الْتَقَتا فِئَةٌ تُقاتِلُ فِي سَبِيلِ اللَّهِ‌- و الحق- وَ أُخْرى‌ كافِرَةٌ يَرَوْنَهُمْ مِثْلَيْهِمْ رَأْيَ الْعَيْنِ‌- و كل وسائل النصر المادية من نصيب الكفار- وَ اللَّهُ يُؤَيِّدُ بِنَصْرِهِ مَنْ يَشاءُ إِنَّ فِي ذلِكَ لَعِبْرَةً لِأُولِي الْأَبْصارِ- در آن دو گروه كه با يكديگر آشنا شدند، براى شما نشانه‌اى آشكار بود: گروهى در راه خدا و حق مى‌جنگيد و گروه ديگر كافران بودند و در نظر ديگران دو برابر جلوه‌گر مى‌شود (و همه وسايل پيروزى مادى در اختيار كافران بود) و خدا با يارى خود هر كه را خواهد تأييد مى‌كند، و در اين براى صاحبان بينش پند و عبرتى است.» پس چون باطل در دنيا مايه خوارى و در آخرت وسيله رسيدن به عذاب است، ديگر چرا بايد در برابر تكبر كرد و به آن گردن ننهاد؟ تكبر كردن در برابر حق و احساس برترى و بزرگى كردن نسبتى برابر با 50 درصد اسباب كفر را فراهم‌