چگونه بايد علم را بر واقعيت تطبيق كنند.

منطبق ساختن ارزشهاى رسالتى بر واقعيت موضوعى، به شكل صحيح و سالم صورت نمى‌گيرد مگر آنكه سه شرط كه آيه كريمه به آن اشاره مى‌كند تأمين شود

1- سالم بودن نيت.

2- داشتن علم راسخ به ارزشها.

3- عالم بودن به واقعيت با علمى راسخ.

و آخرين سخن: اين آيه دليل بر آن است كه مهمترين مسئوليت مرد علم آن است كه ارزشها را به صورتى پاك و پاكيزه بر واقعيت تطبيق كند.

ايمان پيش از معرفت‌

سپس آيه از ارتباط ميان ايمان و معرفت سخن مى‌گويد، و در اين باره تأكيد مى‌كند كه معرفت فرزند ايمان است/ 515 نه بر عكس، و سبب آن اين است كه شرط قبلى براى رسيدن به معرفت آمادگى نفسى براى پذيرفتن و تسليم شدن به آن پس ظاهر شدن آن براى شخص است.

كسى كه- پيشاپيش- بر حق تكبر مى‌فروشد، و در باطن قصد آن دارد كه اگر به حق برسد آن را رد كند، هرگز به معرفت نخواهد رسيد؛ و راسخان در علم كه تأويل درست قرآن را مى‌دانند، چرا كه از پيش به آن ايمان دارند و قصدشان آن نيست كه قرآن را به صورت هواهاى نفسانى خود درآورند، بلكه خواستار پيروى از قرآن و تسليم كردن خود به آنند.

«يَقُولُونَ آمَنَّا بِهِ كُلٌّ مِنْ عِنْدِ رَبِّنا وَ ما يَذَّكَّرُ إِلَّا أُولُوا الْأَلْبابِ‌- مى‌گويند: به آن ايمان آورديم، همه‌اش از نزد پروردگار ما است، و جز خردمندان كسى پند نگيرد.» در اين جا قضاياى آشكارى همچون آنها كه در آيات گذشته مورد بحث قرار گرفت وجود دارد، ولى نيازمند توجه كردن به آنها است، آن كس به اين تنبه و