عبارت است از چيزى كه/ 376 در اين آيه فتنه به آن اشاره مى‌كند؛ و هدف از قتل و قتال پاك كردن زمين از عناصر فتنه است، و على رغم اين كه كشتن اساسا كار شاذ و ناراحت كننده‌اى است، دين اسلام براى از بين بردن چيزى كه از آن هم زيانبارتر است به آن متوسّل مى‌شود.

بنا بر اين جنگ به خاطر دست يافتن به آزادى و حقوق جنگى مشروع است، بدان سبب كه مبارزه‌اى براى حفظ مبادى رسالتى است و هدف آن از بين بردن عناصر فساد يعنى كسانى است كه سازش و نرمش با ايشان بى‌فايده است، زيرا در ايجاد فساد و تباهى حدى براى خود نمى‌شناسند.

«وَ لا يَزالُونَ يُقاتِلُونَكُمْ حَتَّى يَرُدُّوكُمْ عَنْ دِينِكُمْ إِنِ اسْتَطاعُوا- و پيوسته با شما نبرد مى‌كنند تا اين كه، اگر بتوانند، شما را از دينتان بازگردانند.» پس ايشان با اصول رسالتى و كسانى كه به آنها معتقدند مى‌جنگند، و بر ما واجب است كه براى دفاع از اصول خود به مبارزه با ايشان برخيزيم، و در مقابل هواهاى نفسانى ايشان كه خواستار ربودن ارزشهاى ما از دست ما است سر فرود نياوريم.

«وَ مَنْ يَرْتَدِدْ مِنْكُمْ عَنْ دِينِهِ فَيَمُتْ وَ هُوَ كافِرٌ فَأُولئِكَ حَبِطَتْ أَعْمالُهُمْ فِي الدُّنْيا وَ الْآخِرَةِ وَ أُولئِكَ أَصْحابُ النَّارِ هُمْ فِيها خالِدُونَ‌- و هر كس از شما كه از دين خود بازگردد و در حال كفر بميرد، از كسانى است كه اعمالشان در دنيا و آخرت باطل و ناچيز شده، و اينان اصحاب آتشند و جاودانه در آن مى‌مانند.» از آن رو كه ارزش انسان به رسالتى است كه نسبت به آن متعهد است و از آن تا پاى مرگ دفاع مى‌كند، پس اگر كسى از رسالت خود چشم بپوشد، مستقيما از ارزش خود چشم پوشيده ناگزير خوار مى‌شود، و از حقوق خود محروم مى‌ماند، و در معرض آن قرار مى‌گيرد كه تلاشها و اعمال و دستاوردها از دست برود، و از بام تا شام براى آن بكوشد كه خواجگان و اربابان او بر كرسيهاى سرورى قرار بگيرند و به حساب او برسند، و اما در آخرت خدا او را به سوى آتش دوزخ مى‌راند، و حتى‌