چيزى كه ديدن يا داشتن آن وى را خوش آمده است؛ و از آن است عجب داشتن به خود و از خويشتن خوش آمدن شخص.

[ألدّ]: الد كسى را گويند كه سخت، دشمن است و لدّه يعنى در مخاصمه بر او پيروز شد.

210 [ينظرون‌]: نظر، در اين جا به معنى انتظار است. و اصل معنى نظر طلب و خواستار شدن فهم يك چيز است. و از آن روى به معنى انتظار به كار مى‌رود كه شخص منتظر، خواستار دريافت چيزى مورد توقع است. و اگر معنى انديشيدن در قلب باشد، بدان سبب است كه شخص متفكر از اين راه خواستار معرفت است؛ و چون با چشم باشد معنى خواستار ديدن شدن دارد.

[ظلل‌]: جمع ظلة به معنى سايه‌بان از خورشيد و چتر است؛ و ابر را به همين جهت ظلة مى‌نامند.

[الغمام‌]: ابر نازك سفيد است بدان سبب كه يغمّ يعنى مى‌پوشاند.

212 [زين‌]: زينت حقيقى چيزى است كه مايه زشتى در دنيا و آخرت نباشد؛ و آنچه او را در يك حالت زينت مى‌دهد نه در حالت ديگر از ظاهر چيز.