در ضمن تفسير آيه‌ «لَهُ مُعَقِّباتٌ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ يَحْفَظُونَهُ مِنْ أَمْرِ اللَّهِ» آمده است كه:/ 132 در چاهى فرومى‌افتد يا ديوارى بر او فرومى‌ريزد، يا اتفاقى براى او مى‌افتد تا زمانى كه قدر برسد كه ميان آن دو را به حال خود مى‌گذارند و او را به مقادير مى‌سپارند كه دو فرشته محافظ وى در هنگام شب و دو فرشته ديگر محافظ در اوقات روزند. [5] 2- در اين گفته قرآن «وَ يُسَبِّحُ الرَّعْدُ بِحَمْدِهِ» (13/ الرعد) از پيغمبر (ص) روايت شده است كه چون از او درباره رعد پرسش كردند، گفت

«فرشته‌اى موكّل بر ابر است». [6] 3- قمى به نقل از امام صادق (ع): «از امير المؤمنين (ع) درباره‌ «وَ الذَّارِياتِ ذَرْواً» پرسيدند، و او گفت: «باد»، و درباره‌ «فَالْحامِلاتِ وِقْراً» گفت: «ابر»، و درباره‌ «فَالْجارِياتِ يُسْراً» گفت كه مقصود از آن كشتيها است، و پرسش در «فَالْمُقَسِّماتِ أَمْراً» را با «فرشتگان» پاسخ داد». [7] 4- و امام رضا (ع) در گفته‌ «فَالْمُقَسِّماتِ أَمْراً» از قرآن گفت

«فرشتگانى هستند كه ميان سپيده دم تا بر آمدن خورشيد روزيهاى مردمان را ميان آنان تقسيم مى‌كنند، پس هر كه در اين فاصله بخوابد از روزى خود به سبب اين خواب محروم مى‌شود». [8] 5- امير المؤمنين (ع) در حديثى دراز ملائكه را توصيف مى‌كند و از حجابها سخن مى‌گويد: «هر حجاب از آن هفتاد هزار فرشته است، و نيرومندى هر فرشته همچون نيرومندى ثقلين است؛ از آن جمله است تاريكى و روشنايى و آتش و دود و ابر و برق و باران و رعد و ريگ و كوه و غبار و آب و جويها». [9]