زرارة بن اعین شیبانی

ابن ابوداود در کتاب رجال خود راجع به زراره می‌نگارد:
وی از حضرت امام محمد باقر و حضرت صادق و حضرت موسی ابن جعفر علیهم‌السلام روایت می‌کرد. زراره (بضم زاء) راستگوترین و با فضیلت‌ترین اهل زمان خود به شمار می‌رفت.
حضرت صادق علیه‌السلام درباره‌ی زراره می‌فرماید: اگر زراره نبود من گمان می‌کردم که اخبار و احادیث پدرم از بین می‌رفت.
نیز از صادق آل محمد صلی الله علیه وآله روایت شده که فرمود: هیچ کسی مثل زراره، ابوبصیر که لیث مرادی باشد محمد بن مسلم و برید بن معاویه‌ی عجلی اخبار و احادیث پدرم (حضرت امام محمد باقر علیه‌السلام) را احیاء نکرد. اگر این گروه نمی‌بودند هیچ کسی از مردم احکام خدا را استنباط نمی‌کرد. این گروه حافظین دین و امین‌های پدرم هستند برحلال و حرم خدا. ایشان همان افرادی هستند که در دنیا و آخرت به سوی ما خانواده سبقت خواهند گرفت.
نیز حضرت صادق علیه‌السلام درباره‌ی آنان می‌فرماید: محبوبترین افراد زنده و مرده نزد من چهارنفرند: 1- برید (بضم باء و فتح راء) ابن معاویه‌ی عجلی 2- زرارة بن اعین 3- محمد بن مسلم 4- احول (که نام او محمد بن علی بن نعمان کوفی است).
در کتاب رجال از جمیل بن دراج روایت می‌کند که گفت: از حضرت صادق آل محمد صلی الله علیه وآله شنیدم می‌فرمود: اوتاد زمین و مردان برجسته‌ی مذهبی چهار نفرند: 1- محمد بن مسلم 2- برید بن معاویه‌ی عجلی 3- ابوبصیر که نام او لیث بختری مرادی است 4- زرارة بن اعین. محدث قمی در کتاب فوائد رضویه راجع به زراره می‌نویسد: وی مردی وسیم و جسیم و سفیدرنگ و در جدال و مخاصمه‌ی با دشمنان بوسیله‌ی علم کلام ممتاز بود، هیچ کس این قدرت را نداشت که وی را در مناظره مغلوب نماید ولی کثرت عبادت او را از علم کلام بازداشته بود. متکلمین شیعه از شاگردان وی به شمار می‌رفتند. زراره مدت هفتاد سال عمر کرد و در سنه‌ی (150) هجری از دنیا رفت.