اسامی شیعیان در دیوان همیشگی

حذیفه بن اسید غفاری می‌گوید:
هنگامی - که مردم کوفه بی‌وفائی کردند - و امام مجتبی علیه‌السلام به مدینه برمی‌گشت، من نیز به همراهش بودم، دیدم شتری که حامل باری بود، همراه خود می‌آورد و هیچ گاه از آن جدا نمی‌شد.
روزی به آن حضرت عرض کردم: فدایت شوم ای ابامحمد؛ این شتری که هیچ گاه در طول مسافرت از آن جدا نمی‌شوی چیست؟
ایشان فرمود: ای حذیفه؛ آیا میدانی آن چیست؟
عرض کردم: نمی‌دانم.
امام حسن علیه‌السلام فرمود: این دیوان است.
عرض کردم: دیوان چیست؟ فرمودند: این دیوانی است که نامهای شیعیان ما در آن می‌باشد.
عرض کردم: فدایت گردم، آیا نام مرا به نشان می‌دهی؟
فرمودند: فردا بیا تا نامت را به تو نشان دهم.
حذیفه می‌گوید: فردای آن روز به همراه پسر برادرم به محضر شریفش حاضر شدیم، آن بزرگوار فرمود: برای چه آمدی؟
عرض کردم: برای آن وعده‌ای که به من داده بودید.
امام مجتبی علیه‌السلام فرمود: این شخصی که به همراهت آوردی کیست؟ گفتم: پسر برادرم است که گاهی اقرار به امامت شما دارد و گاهی ندارد.
در آن حال به من امر فرمود تا بنشینم، من نشستم، آنگاه به خادم خود دستور داد تا دیوان را آوردند.
پسر برادرم به آن نگاه می‌کرد در حالی که آن را می‌خواند گفت: ای عمو؛ ببین این اسم من است. گفتم: بگذار نام خود را در آن ببینم، او در حالی که صفحه‌ها را ورق می‌زد گفت: این هم نام تو است.
حذیفه می‌گوید: ما با خوشحالی از نزد آن حضرت خارج شدیم. بعدها پسر عمویم در کربلا در رکاب سید ما امام حسین علیه‌السلام به شهادت رسید [1] .