پاداش برآوردن حاجت مؤمن

ابن‌عباس روایت کرده امام حسن مجتبی علیه‌السلام در مسجد الحرام معتکف [1] بود، در حال طواف یکی از شیعیان آن حضرت به او مراجعه نمود و گفت: ای پسر پیامبر! من به فلانی بدهکارم اگر صلاح می‌دانی. قرض مرا ادا کن. امام علیه‌السلام فرمود: به خدای این خانه قسم چیزی نزد من نیست. شخص بدهکار گفت: پس از او برای من مهلت بگیر، چون مرا به حبس تهدید کرده است.
امام علیه‌السلام طوافش را رها نموده و به دنبال آن شخص رفت. ابن‌عباس می‌گوید به آن حضرت عرض کردم: آیا فراموش کردید که معتکف هستید؟.
قال علیه‌السلام:
بلی و لکن سمعت ابی یقول: سمعت رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم یقول: من قضی أخاه المؤمن حاجة، کان کمن عبد الله تعالی تسعة آلاف سنة، صائما نهاره و قائما لیله [2] .
امام حسن علیه‌السلام فرمود:
(بلی می‌دانم، ولی از پدرم شنیدم که می‌فرمود: از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم شنید که فرمود: هر کس برای برادر مؤمن خویش یک نیاز برآورده کند همچون کسی خواهد بود که خدای بزرگ را نه هزار سال، عبادت کرده است. در حالی که روزها روزه و شب‌ها تا به صبح در حال عبادت باشد.)