ترجمه:

وجه تسميه حكمت در قرآن به خير كثير

علّت آنكه حقتعالى در قرآن مجيد حكمت را به خير كثير ناميده آنستكه‌

حكمت همان ايمانى است كه در فرموده حقتعالى بآن اشاره شده است:

و المؤمنون كلّ آمن باللّه‌ الخ.

و آن عرفان و اطّلاع به قول حكماء است كه در تعريف حكمت‌

گفته‌اند:

حكمت عبارتست از گرديدن انسان مجموع عقلى و كلّى كه با عالم‌

عينى و خارجى مشابهت داشته باشد.

و نيز وجه ديگر براى خير كثير بودن حكمت آنستكه:

همانطوريكه گفته‌اند، حكمت با فضيلت‌ترين علوم و معلومش نيز افضل‌

معلومات مى‌باشد.

امّا اينكه با فضيلت‌ترين علوم است: زيرا حكمت علم يقينى و قطعى‌

است كه اصلا در آن تقليد نمى‌باشد بخلاف علوم ديگر.

و وجه ديگر آنكه فضيلت و شرافت هر علمى يا به فضيلت موضوع آن بوده‌

و يا بواسطه استحكام دلائلش و يا بسبب شرافت غايت آن مى‌باشد و تمام اين سه‌

خصوصيّت حقّ اينعلم مى‌باشد و اثبات اين مدّعى نياز به بيان و تقرير دليل‌

ندارد.

و امّا آنكه معلومش افضل معلومات است: زيرا معلوم در اينعلم عبارتست‌

از وجود ذات اقدس الهى و صفات و افعال ابداعى و اختراعى حضرتش جلّ و

على و آنچه قريب باين امور باشد در حاليكه معلوم در ساير علوم صرفا از سنخ‌

اعراض همچون كمّيات يا كيفيّات يا حركات و يا اشباه اين‌ها مى‌باشد.