5- در عبارات زير واوى كه براى معيّت متعيّن است را مشخّص كنيد.
الف: جئنا و قوما
ب: اتيت انت و زيد
ج: مالبكر و خالد
د: مالى و زيدا
ه: اذهب و بكرا
و: مشيت و النّهر
ز: ما انت و عمروا
ح: سافرت و اللّيل
جواب
1- مفعول معه عبارت است از آنچه بعد از « واو » به معناى « مع » ذكر شود تا دلالت كند بر مصاحبتش با معمول فعل
مانند: جئت انا و زيدا
2- اگر فعل لفظى بوده و عطف بر معمولش جايز باشد در كلمه بعد از « واو » دو وجه جائز است:
الف: آنكه آن را به معمول فعل عطف كنيم
ب: آنكه آنرا منصوب خوانده و مفعول معه فرضش نمائيم مانند: جئت انا و
زيد يا و زيدا
3- زمانى كه فعل لفظى بوده و عطف بر معمولش جايز نباشد نصب كلمه بعد از « واو » متعيّن مىباشد مانند: جئت و زيدا و نيز اگر عامل معنوى بوده ولى
عطف جايز نباشد نصب متعيّن است مانند: مالك و زيدا
4- امّا استخراج مفعول معه در عبارات مذكور:
الف: كلمه « شركائكم » مفعول معه است كه از « واو » معيّت آمده
ب: كلمه « و الايّام» مفعول معه است.
ج: كلمه « و عمروا» مفعول معه است
د: كلمه « نفسه » مفعول معه است
5- امّا تمييز و جدا نمودن واوى كه براى معناى معيّت متعين است در
مثالهاى مذكور: