مجرورى در « تركه » به انبعاث راجع است.

قوله: و يأذن فى مخالفته: يعنى و ما لم يأذن فى مخالفته و ضمير در « مخالفته » نيز به انبعاث راجع است.

قوله: و عليه فلا يكون استعماله الخ: ضمير در « عليه » به كون مدلول لفظ الامر صرف طلب العالى من الدّانى راجع است و ضمير در « استعماله » به لفظ « الامر » برمى‌گردد.

قوله: فليس هو موضوعا للوجوب: ضمير « هو » به لفظ « الامر » راجع است.