يعنى وضع الفاظ براى اعمّ نيز باطل مى‌باشد.

بيان تبدّل در ماهيّت‌

بنابر قول اعمّى‌ها هرجزئى از اجزاء نماز حتّى اركان آن همچون ركوع و سجود و امثال ايندو كه مفقود باشد باز اطلاق اسم « صلوة » به باقى اجزاء صحيح است چنانچه اگر ركوع و سجود و هرجزئى را كه در اين فرض مفقود فرض نموديم وجود پيدا نموده و بجاى آنها جزئى را كه موجود و محقّق انگاشتيم مفقود و معدوم قرار دهيم باز اطلاق صلوة صحيح مى‌باشد.

پس در نتيجه مى‌توان گفت هرجزئى از اجزاء نماز در صورت وجودش مقوّم و محقّق صلوة بوده و در فرض عدمش مقوّم و محقّق نيست و اين معنا لازمه‌اش آنستكه در حقيقت و ماهيّت نماز تبدّل است يعنى هرجزئى بدل از جزء ديگر موجب تحقّق و وجود ماهيّت مى‌باشد و در محلّش باثبات رسيده كه تبدّل در ماهيّت باطل است.

بيان ترديد در ماهيّت‌

مقصود از ترديد در ماهيّت اينستكه:

طبق قول اعمّى‌ها اگر تمام اجزاء موجود باشند اسم صلوة بر آن صادق است چنانچه اگر برخى از آنها نيز موجود و بعضى مفقود نيز باشند باز اسم صلوة صدق مى‌كند پس تحقّق ماهيّت مردّد است بين وجود تمام اجزاء يا بعض آنها و بعبارت ديگر:

بايد بگوئيم يا تمام اجزاء محقّق ماهيّت بوده و يا بعض آنها و بدون شكّ اين امر نيز باطل و غير قابل التزام است زيرا هرماهيّتى از حيث ذات و حقيقتش متعيّن بوده اگرچه از جهت تشخّصات فردى واجد ابهام است يعنى قابل انطباق با هريك از افرادش مى‌باشد.

قوله: و توضيح ذلك: مشار اليه « ذلك » توهّم مى‌باشد.

قوله: كما يصحّ صدقه: يعنى صدق اسم الصّلوة.