قوله: عبارة ابن الحاجب فى هذه المسئلة: مقصود از « هذه المسئله» مسئله تقديم خبر برمبتداء مى‌باشد.

قوله: او لمتعلّقه ضمير: ضمير مجرورى در « متعلّقه » به خبر راجع است و مقصود از « متعلّق خبر» همان ملابس خبر است كه در عبارت مصنّف آمده.

قوله: هذه عبارة غلقة على المتعلّم: كلمه « غلقه » بفتح غين و كسر لام يعنى بسته و مشكل.

قوله: و لو قال: يعنى و لو قال ابن الحاجب.

قوله: ضمير له: ضمير در « له » به خبر عود مى‌كند.

قوله: كفاه: ضمير منصوبى به ابن حاجب راجع است.

قوله: ما فى عبارة المصنّف هنا: مقصود عبارت: كذا اذا عاد عليه مضمر الخ مى‌باشد.

قوله: من الغلاقة الخ: بيان است از « ما فى عبارة المصنّف».

قوله: المقتضية للتّعقيد: كلمه « المقتضية » صفت است براى « كثرة الضّمائر» و مقصود از « تعقيد » گره‌دار بودن كلام و صعب الفهم بودن آن مى‌باشد.

قوله: و كان يمكنه ان يقول: ضمير منصوبى در « يمكنه » و ضمير مرفوع در « يقول » به مصنّف عود مى‌كند.

متن: «134»

تجزيه و تركيب‌

كذا: جار و مجرور، متعلّق است به « يجب التّقديم» كه بقرينه مذكور حذف شده و آن جواب است براى « اذا ».

اذا: شرطيّه زمانيّه.