شارح گويد:

در هرموردى كه مبتداء نكره بوده و خبر ظرف يا جار و مجرور و يا طبق گفته مصنّف در شرح تسهيل جمله باشد لازم است خبر برمبتداء مقدّم گردد:

مثال ظرف همچون:

عندى درهم (نزد من است يك درهمى).

شاهد در كلمه « عند » است كه ظرف مكان بوده و متعلّق باستقرّ است و برمبتداء نكره يعنى « درهم » مقدّم گرديده.

مثال جار و مجرور مانند:

لي وطر (براى من است حاجتى).

شاهد در كلمه « لى » بوده كه جار و مجرور بوده و متعلّق است و برمبتداء نكره يعنى « وطر » جلو آمده است.

مثال جمله نظير:

قصدك غلامه رجل (مردى غلامش تو را اراده و قصد نمود).

شاهد در « قصدك غلامه» است كه جمله بوده و برمبتداء نكره يعنى « رجل » مقدّم آمده است.

و دليل برالتزام تقديم خبر برمبتداء در موارد مذكور آنستكه نفس همين تقديم خبر مجوّز نكره آوردن مبتداء است بنابراين عدول از قاعده اوّلى در مبتداء كه لزوم معرفه بودن آن مى‌باشد جايز نبوده مگر باينكه خبرش جمله يا ظرف و يامجرور مثلا باشد بنابراين اگر بخواهيم مبتداء را نكره بياوريم واجب است كه خبر بيكى از سه نحوه مذكور آورده شود.

متن: «133»