شارح گويد:

3- مورد سوّم از موارد استغناء مبتداء از رابط آنستكه مبتداء و خبر از حيث معنا باهم متّحد باشند يعنى خبر جمله‌اى بوده كه مضمون و معناى مبتداء را بيان كند مانند: نطقى اللّه حسبى.

شاهد در « اللّه حبسى» است كه عبارتست از معناى « نطقى » چه آنكه كلمه « نطقى » بمعناى « منطوقى » مى‌باشد و بدون اشكال منطوق همان عبارت « اللّه حسبى» مى‌باشد.

قوله: و ان تكن الجملة ايّاه: ضمير « ايّاه » به مبتداء راجع است.

قوله: اكتفى المبتداء بها: ضمير در « بها » به جمله راجع است و مقصود از « اكتفاء مبتداء بجمله» اينستكه احتياجى به رابط ندارد.

متن: «121»

تجزيه و تركيب‌

المفرد: مبتداء، موصوف‌

الجامد: صفت براى المفرد

فارغ: خبر

واو: عاطفه‌

ان: شرطيّه‌

يشتقّ: فعل مضارع، مجهول، مجزوم است تا فعل شرط باشد.

فاء: جوابيّه‌

هو: مبتداء

ذو: مضاف، خبر

ضمير: مضاف اليه، موصوف‌گنجينه آراى فقهى- قضايى،