بودند هرآينه گفته مى‌شد براى اين قبيله افتخارى است عظيم و خالص.

شاهد در « اللّتا » است كه نونش حذف شده است.

قوله: و هو الذّال و التّاء: ضمير « هو » به « ما تليه الياء» راجع است.

قوله: اوله العلامة: ضمير منصوبى در « اوله » به « ما تليه» راجع است.

قوله: لاجلها: يعنى لاجل العلامة.

قوله: و النّون منهما: يعنى از الّذين و اللّتين.

قوله: و كذا مع الياء كما هو مذهب الكوفيّين: ضمير « هو » به تشديد نون با ياء راجع است.

قوله: و اختاره المصنّف: ضمير منصوبى در « اختاره » به مذهب كوفيّين راجع است.

متن: «91»

تجزيه و تركيب‌

جمع: مضاف، مبتداء.

الّذى: مضاف اليه.

اول: خبر.

الّذين: معطوف به « اولى » بحذف عاطف.

مطلقا: حال است از « الّذين ».

واو: عاطف.

بعضهم: مضاف و مضاف اليه، مبتداء.

بالواو: جارّ و مجرور، متعلّق است به « نطقا ».

رفعا: منصوب بنزع الخافض و تقدير كلام و بعضهم بالواو فى الرّفع نطقا.