و فى سواه، اىّ سوى المرتفع و هو المنتصب و المنخفض، ذين، للمذكّر و، تين، للمؤنّث، اذكر تطع، النّحاة.

ترجمه و شرح:

مبحث اسم اشاره‌

شارح گويد:

سوّم از معارف اسم اشاره است.

و مصنّف آنرا در كتاب تسهيل از موصول مؤخّر آورده و از حيث وضع بحث آنرا پس از مبحث موصول ذكر نموده است با اينكه خود تصريح كرده باينكه رتبه اسم اشاره از جهت تعريف قبل از موصول مى‌باشد.

بنابراين جاى سؤال است كه وقتى رتبه اسم اشاره پيش از موصول بوده و باصطلاح از آن اعرف است پس سبب در تأخيرش از آن چيست؟

تعريف اسم اشاره: طبق آنچه مصنّف در كتاب تسهيل آورده اسم اشاره عبارتست از اسمى كه دلالت برمسمّا و معنائى نموده كه اين دلالت با اشاره و يا مصاحبت آن صورت مى‌گيرد.

الفاظ اسم اشاره‌

مصنّف گويد:

بوسيله لفظ « ذا » بمفرد مذكّر و با الفاظ « ذى و ذه و تى و تا» به مفرد مؤنّث اشاره بنما.

شارح گويد:

با لفظ « ذا » بهرمفرد مذكّرى مى‌توان اشاره نمود اعمّ از آنكه عاقل بوده يا غير عاقل باشد.