مخفى نماند كه كلمه « باء » در « بلفظ » بمعناى سببيّت ممكن است باشد بنابراين مقصود اين مى‌شود كه لفظ كوتاه و پرمعناى اين كتاب سبب براى سرعت فهم مى‌گردد.

سؤال‌

الفاظ موجز و كم‌عبارت نه تنها سبب براى سرعت انتقال و زودادراكى نمى‌شوند بلكه بسا باعث برنرسيدن بمقصود متكلّم و عدم ادراك مقصود وى مى‌شود، بنابراين ايجاز را سبب سرعت فهم دانستن از صواب بدور است.

جواب‌

شارح در جواب از اين سؤال مى‌گويد:

هيچ بعدى در اين امر نيست كه ايجاز سبب براى سرعت فهم شود و اينمطلب امر تازه و بديعى نيست چنانچه در مثال: « رايت عبد اللّه و اكرمته» اين امر بخوبى مشاهد و محسوس است در حاليكه « رايت عبد اللّه و اكرمت عبد اللّه» اينطور نيست.

و مى‌توان كلمه « باء » را بمعناى « مع » دانست چنانچه « اين جماعة» اينطور آورده است بنابراين معناى عبارت چنين مى‌شود:

اين كتاب الفيّه مسائل غامض را با لفظى موجز و كوتاه باذهان طالبين نزديك و تقريب مى‌نمايد.

قوله: لافهام الطّالبين: كلمه « لام » در « لافهام » بمعناى « الى » مى‌باشد.

قوله: من غوامض المسائل: كلمه « من » بيانيّه است.

قوله: فيصير واضحا: ضمير مستتر در « بصير » به « الابعد » راجع است.

قوله: و لابدع فى كون الخ: اين عبارت جواب است از سؤال مقدّر بشرحى‌