نون مى‌باشد و آنها عبارتند از:

1- تثنيه مذكّر غائب مانند: يفعلان.

2- تثنيه مؤنّث غائب مانند: تفعلان.

3- مفرد مؤنّث حاضر مانند: تفعلين و تدعين.

4- جمع مذكّر غائب مانند: يفعلون.

5- جمع مذكّر حاضر مانند: تفعلون.

سپس مصنّف گويد:

و حذف نون در اين افعال را علامت جزم و نصبشان قرار بده.

شارح گويد:

حذفها، بنصب خوانده شده تا منصوب باشد به « اجعل » مقدّر و ضمير در آن به « نون » راجع است.

و حاصل آنكه حذف نون را در افعال مذكور علامت براى جزم و نصب قرار بايد داد.

و وجه آن در نصب اينستكه حالت نصب را حمل برجزم بايد نمود همانطوريكه در تثنيه و جمع اسماء نصب را برحالت جرّ حمل مى‌كنند.

و سپس گويد:

كلمه « سمة » در عبارت مصنّف بمعناى علامت است.

و بعد از آن مى‌افزايد:

جزم مانند: لم تكونى چه آنكه در اصل « تكونين » بوده و پس از دخول جازم يعنى (لم) نون ساقط شد.

و نصب مانند: لترومى مظلمة زيرا كلمه « ترومى » در اصل ترومين بوده و چون بعد از لام جارّه آن ناصبه مقدّره است از اينرو در مقام نصب نون را از « ترومين » حذف نمودند.