مصنّف در كتاب كافيه و عمده « ذو » را كه اعراب نيابى دارد مقيّد نمود به اينكه معرب باشد يعنى گفته اين اعراب در « ذو » زمانى جارى است كه معرب مى‌باشد كنايه از « ذو » بمعناى « الّذى ».

سپس مصنّف مى‌گويد:

و از جمله اين اسماء كلمه « فم » مى‌باشد مشروط باينكه « ميم » از آن حذف گردد.

شارح گويد:

در كلمه « فم » لغات متعدّدى است باين شرح:

1- فم (بفتح فاء و تخفيف ميم).

2- فم (بضمّ فاء و تخفيف ميم).

3- فم (بكسر فاء و تخفيف ميم).

4- فما (بفتح فاء با الف مقصوره).

5- فما (بضمّ فاء با الف مقصوره).

6- فما (بكسر فاء با الف مقصوره).

7- فمّ (بفتح فاء و تشديد ميم).

8- فمّ (بضمّ فاء و تشديد ميم).

9- فمّ (بكسر فاء و تشديد ميم).

10- فمّا (بفتح فاء و تشديد ميم با الف مقصوره).

11- فمّا (بضمّ فاء و تشديد ميم با الف مقصوره).

12- فمّا (بكسر فاء و تشديد ميم با الف مقصوره).

13- فما (بفتح ميم و تبعيّت فاء از آن).

14- فم (بضمّ ميم و تبعيّت فاء از آن).

15- فم (بكسر ميم و تبعيّت فاء از آن).