قاطع هست.

پس در اينقسم از قطع دو چيز مطلوب شارع مى‌باشد:

1- صفت قطع.

2- واقع.

3- قطع تمام الموضوع على وجه الصّفتيه: آنست كه مطلوب شارع صفت قطع بوده بطورى كه موضوع حكم صرفا قطع بوده و ماوراء آن چيز ديگرى ملاحظه نشده است، پس حكم وجودا و عدما دائر مدار آنست اعم از آنكه با واقع منطبق شده يا مطابق درنيايد مثل اينكه شارع بفرمايد:

يجب الاجتناب عن معلوم الخمريه.

بر مكلّف لازم است در صورتيكه به خمر بودن مايعى علم و قطع پيدا كند از آن اجتناب نمايد اگرچه در واقع شراب نباشد، لذا در صورتيكه از آن اجتناب نكند معاقب است.

4- قطع جزء الموضوع على وجه الطريقيّه: آنستكه شارع موضوع حكم را مركّب از دو جزء قرار داده.

1- قطع.

2- واقع.

منتهى قطع را باين اعتبار ملاحظه كرده كه مرآت واقع مى‌باشد.

5- قطع جزء الموضوع على وجه الصفتيه: آنستكه شارع موضوع حكم را مركّب از دو جزء قرار داده:

1- قطع.

2- واقع.

منتهى قطع را بعنوان اينكه صفت راجح است نگريسته چه واقع را نشان دهد و چه نشان ندهد.