قوله : على حال جزئيّاته :

ضمير در « جزئياته » به كلّى راجع بوده و مقصود از « جزئيّات » مصاديق و افراد مى‌باشد .

قوله : على حال كلّيها :

ضمير در « كلّيها » به جزئيّات عائد است .

قوله : التى يستدلّ فيها :

ضمير مؤنث در « فيها » به حجّت راجع است .

قوله : على حكم كلّيها :

ضمير مؤنث در « كلّيها » به « الجزئيّات » راجعست .

قوله : هذا تعريفه الصحيح :

ضمير در « تعريفه » به استقراء عائد است .

قوله : لا غبار عليه :

ضمير در « عليه » به تعريف راجع بوده و كلمه « غبار » بضمّ غين بمعناى گرد بوده ولى در اينجا مقصود از آن اشكال و عيب است .

قوله : و تتبّعها :

ضمير مؤنث به « جزئيات » راجع است .

حاشيه : قوله : لاثبات حكم كلّى :

امّا بطريق التّوصيف، فيكون اشارة الى انّ المطلوب فى الاستقراء لا يكون حكما جزئيّا كما سنحقّقه و امّا بطريق الاضافه .

فالتّنوين فى « كلّى » حينئذ عوض عن المضاف اليه اى لا ثبات حكم كلّيها اى كلّى تلك الجزئيّات و هذا و ان اشتمل على الحكم الجزئى و الكلّى كليهما بحسب الظاهر الّا انّه فى الواقع لا يكون المطلوب بالاستقراء الّا الكلّى .

آثار الباقية في شرح الحاشية، ص