عن: حرف جارّ.

هذا: مجرور به « عن » ، متعلق به اعرض.

قوله: و المليحة نعمت لها: ضمير در « لها » به هند راجع است.

قوله: قوله: على الفظ: يعنى از نظر حركت تابع لفظ آن مى‌باشد.

قوله: يا حكم الوارث عن عبد الملك:

تجزيه و تركيب‌

يا: حرف نداء.

حكم: مناداى مفرد معرفه، مبنى بر ضمّ.

الوارث: اسم فاعل، صفت براى « حكم » .

عن: حرف جارّ.

عبد الملك: مجرور به « عن » متعلق به « الوارث » ...

تبلج: فعل امر، از باب تفعيل و ضمير فاعل در آن مستتر است باستتار وجوبى.

الزهراء: مضاف‌اليه براى مفعول مطلق نوعى كه حذف شده و فعلا بجاى آن قرار گرفته است و تقدير كلام: تبلّج تبلّج الزهراء مى‌باشد.

فى: حرف جار و « جنج » مجرور به « فى » است، متعلق به تبلّج.

الّدلك: مضاف‌اليه براى « جنج » .

قوله: امّا نعت لها: ضمير در « لها » به هند برمى‌گردد.

قوله: على الموضع: يعنى از نظر اعراب تابع محل آن است چه آنكه محل هند بنابر منادى بودن منصوب است.

قوله: يعود الفضل منك على قريش: