كه:

فقط معبود شما خداوند يگانه است).

در قسمت اوّل اين آيه كلمه « انّما » بكسر همزه براى قصر صفت بر موصوف آمده و در قسمت دوّم آن لفظ « انّما » بفتح همزه براى عكس آن يعنى قصر موصوف بر صفت مى‌باشد.

مقاله ابو حيّان و مردود بودن آن‌

ابو حيّان مى‌گويد:

آنچه زمخشرى گفته از متفرّدات او بوده و غير از وى ديگرى بآن تفوّه نكرده است و افاده حصر تنها در انّما بكسر همزه است نه در انّماب بفتح آن.

مصنّف گويد:

اينمقاله زمخشرى بآنچه ما گفتيم مردود مى‌باشد چه آنكه آيه شريفه سند ما و دليل بر ردّ كلام ابو حيان است زيرا « انّما » همانطورى كه گفتيم در قسمت دوّم آيه مفيد حصر مى‌باشد.

و نيز ابو حيّان گفته است.

ادّعاى حصر در آيه شريفه باطلست زيرا مقتضاى اين ادّعاء آنستكه به پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله و سلّم فقط توحيد وحى شده نه غير آن در حاليكه اينطور نيست.

مصنّف گويد:

اينمقاله ابو حيان نيز مردود است زيرا حصر در آيه مقيّد است نه مطلق چه آنكه خطاب حضرت در اين آيه شريفه با مشركين مى‌باشد و با توجّه باين نكته معنا اينطور است:

ما اوحى الىّ فى امر الرّبوبيّة الّا التّوحيد لا الاشراك.

در امر ربوبيّت بمن وحى نشده مگر توحيد نه شرك ورزيدن.

پس چون خطاب حضرت بخصوص مشركين است در تضعيف مرام و مسلك خصوص ايشان عبارت مذكور در آيه را فرموده و بدينوسيله بايشان خاطرنشان نموده‌اند