و امّا اينكه اكثر علماء گفته‌اند:

در حال نصب و جرّ « هذين » گفته مى‌شود.

بايد بگوئيم:

اين كيفيت در « هذين » اعراب نيست تا با مبنى بودن آن تنافى داشته باشد.

اين وجه را ابن حاجب اختيار نموده است.

مصنّف مى‌گويد:

طبق گفته ابن حاجب خواندن « هذان » به قياس و قاعده نزديكتر است تا « هذين » زيرا اصل در مبنى آنستكه صيغه آن مختلف نشود.

از اين گذشته قرائت « هذان » با الفى كه در « ساحران » هست مناسبت دارد چنانچه عكس آن نسبت به « ياء » در آيه‌ «احدىابنتى هاتين» مى‌باشد يعنى: خواندن « هاتين » با ياء به قياس و قاعده نزديكتر است از « هاتان » مضافا باينكه قرائت با « ياء » با « ابنتى » انسب است.

در نتيجه بايد گفت:

در آيه مورد صحبت يعنى‌ «انّهذان لساحران» وجهى را كه ابن حاجب گفته است بنظر موجّه مى‌آيد.

بعضى ديگر از ادباء گفته‌اند:

چون « الف » كلمه « هذا » با الف تثنيه در تقدير اجتماع كرده‌اند بعضى سقوط الف تثنيه را مقدّر گرفته‌اند و چون « الف » هذا قابل تغيير نيست پيوسته در تمام حالات لفظ « هذان » استعمال ميگردد.

شرح‌

قوله: و يقلن شيب قد علا الخ:

تجزيه و تركيب‌

يقلن: فعل مضارع، صيغه جمع، مؤنث، غائب، ثلاثى مجرد، از باب نصر، ينصر، اجوف واوى، معلوم، متعدّى، مبنى.