حضرت قاصد را به درون خيمه طلبيدند، قاصد داخل شد و نامه را تقديم آن جناب كرد، امام عليه السّلام نامه را باز كرده و مطالعه فرمودند و چون آن كلمات ركيك و سخيف را ملاحظه فرمودند مضامين آن نامه بررأى جهان‌آراى امام عليه السّلام ناپسند و ناخوش آمد

شعر

حضرت آن نامه بى‌ارزش و بى‌بهاء را به زمين انداختند و فرمودند :

لا افلح اللّه قوما اشتروا مرضات المخلوق بسخط الخالق‌

خداوند رستگار نكند گروهى را كه رضايت و خوشنودى مخلوق را با غضب و سخط خالق معامله كردند .

قاصد پس از اندكى درنگ مطالبه جواب نمود .

حضرت فرمودند : ما عندى جواب حقّت عليه كلمة العذاب‌

يعنى براى چنين نامه ركيك و سخيفى جوابى نخواهد بود و براى نويسنده آن عذاب پروردگار سزاوار و شايسته مى‌باشد .

قاصد از محضر مبارك امام عليه السّلام برگشت و خود را به نزد ابن زياد رساند و او را از جريان امر مطّلع ساخت، جواب امام عليه السّلام به طبع آن حرامزده گران آمد سخت برآشفت و غضب براو مستولى گشت فى الفور رو به عمر سعد مخذول نمود و گفت : مى‌بينى پسر فاطمه با نامه من چه بى‌اعتنائى و بى‌حرمتى نمود، مأمورى كه لشگر بردارى و به حرب او بروى، سپس شروع كرد به جمع‌آورى لشگر و فوج فوج آن گروه شقاوت‌پيشه را تدارك مى‌داد و به جنگ آن امام مظلوم مى‌فرستاد و شرح آمدن لشگر و عدد آنها و كيفيّت آرايش سپاه كفر بنياد ابن زياد انشاء اللّه بعدا خواهد آمد .