بنابراين، اميرمؤمنان، اين دو نفر را حكم قرار داد تا با قرآن داورى كنند و از آن فراتر نروند و لذا وقتى به على اعتراض شد، فرمود: من مخلوقى را حكم قرار ندادم، قرآن را حكم قرار دادم(ولى بايد فردى قرآن را به سخن درآورد).

نافع بن أزرق: به خدا سوگند تاكنون چنين سخنى به گوش من نرسيده و به خاطرم نيامده بود، حق همين است كه شما مى گوييد.[1]