توحيد صفاتى

«توحيد صفاتى» از دو كلمه تركيب شده است، واژه نخست مصدر فعل«وحّد يوحّد» از باب تفعيل و به معنى يكسان سازى است، كلمه دوم در اصل «وصف» بوده و«واو» در آغاز كلمه به «فا» در آخر آن تبديل شده است. و در اصطلاح چيزى را بيانگر چگونگى شىء از نظرهاى گوناگون باشد، وصف مى نامند.

موضوع در توحيد صفاتى، بسان توحيد عبادى و غيره خدا است كه داراى صفات چهارگانه مى باشد:

1. صفات ثبوتى كه ناظر به بيان كمال و جمال خدا در حد ذات است (نه در حد فعل) مانند: علم و قدرت و حياء، خدا در مقام ذات موصوف با اين صفات است مى گوييم: خدا عالم و قادر و زنده است و اين نوع صفات هرگز از او جدا نشده و پيوسته با او همراه خواهد بود.

2. صفات فعلى: چيزى كه بيانگر كيفيت فعل خدا است، اين قسمت از صفات نيز بيانگر كمال او ولى در حدّ فعل است نه در حد ذات و لذا پيرو مشيت او است كه هر موقع بخواهد، تحقق مى پذيرد، مانند آفرينشگرى،