از نظر ديگر حضرت مسيح در ديده يهوديان يك انسان ناپاك است و در همين حال در ديده مسيحيان خداست. در حقيقت شخصيت والاى حضرت مسيح، در گيرودار دو نظريه، افراط و تفريط قرار گرفته است. شگفت اين كه، اين دو نظر نيز درباره اميرمؤمنان(عليه السلام) وجود دارد. ناصبيان، دشمن او هستند و او را مسلمان نمى دانند ولى غاليان، او را مصدر كارهاى الهى مى انگارند و هر دو گروه، راه باطل را مى پيمايند.

اميرمؤمنان(عليه السلام) بزرگترين شخصيت والاى جهان اسلام پس از پيامبر خداست. او نخستين فردى است كه به او ايمان آورد و او را تا آخرين لحظه يارى نمود، ولى در عين حال بنده وارسته خدا، و مصدر كارهاى الهى نيست، يعنى او محيى و مميت، رازق و كارگرادن جهان نيست. تدبير جهان، از آنِ خداست.