[8 پس در حاليكه بتو اميد دارد و از تو شرمنده است بسوى تو رو آورده، و با اعتماد بتو خواهشش را بتو متوجّه گردانيده، پس از روى يقين با طمع خود قصد تو كرده، و از روى پاكى با ترسش آهنگ تو نموده، در حاليكه بهر كس باو طمع دارند جز تو طمع نداشته و از هر چه از او ميترسند جز تو نميترسد-] [9 پس با زارى در برابر تو ايستاده، و با فروتنى ديده بزمين انداخته، و براى عزّت و بزرگواريت با خوارى سر بزير افكنده، و با خضوع از راز خود آنچه تو بآن از او داناترى برايت آشكار نموده، و با فروتنى از گناهانش آنچه تو حساب آن را بهتر ميدانى شمرده، و از بزرگى گناهانى كه در علم تو او را تباه ساخته (و خود آگاه نيست) و زشتى گناهانيكه در حكم و فرمان تو او را رسوا گردانيده از تو استغاثه و فريادرسى خواسته، همان گناهانى كه خوشيهاى آن سپرى گشته گرفتاريهايش بجا مانده است-]