دعاى سى و يكم از دعاهاى امام عليه السّلام است در بيان توبه و بازگشت‌

(از معصيت بسوى طاعت) و درخواست (توفيق از خداى تعالى براى) آن (توبه از گناه واجب و فورى است يعنى نبايد در آن درنگ نمود، زيرا گناه مانند زهرى است كه ببدن زيان ميرساند و چنانكه بر نوشنده زهر واجب است براى رهيدن از آن بشتابد تا خود را از تباه شدن برهاند، همچنين بر گناهكار واجب است بترك گناه و توبه از آن بشتابد تا از تباهى بى دينى نجات يابد، و پس از توبه غسل براى آن مستحبّ است خواه توبه از كفر باشد و خواه از فسق و گناه): [1 بار خدايا اى كسيكه وصف وصف كنندگان او را نميستايد (زيرا نميشود كسى احاطه بكنه و حقيقت صفات خداى تعالى داشته باشد، چنانكه احاطه بكنه ذات او ندارد، پس وصف عقلاء او را باندازه فهم و توانائيشان است و او را ميستايند بصفاتيكه در خود ديده و كمال ميدانند-] [2 و اى كسيكه اميد اميدواران از او نميگذرد (پايان هر اميدى است و برتر از او كسى نيست كه باو اميدوارى باشد)-] [3 و اى كسيكه پاداش نيكوكاران نزد او تباه نميگردد (زيرا تباه كردن پاداش يا از روى ناتوانى است يا از روى نادانى، يا از روى بخل و رفتى و خداوند متعال از اين صفات منزّه و مبرّى است)-]