شده كه فرموده: پروردگارم بمن نماياند كه مسيل وسيع مكّه را برايم طلا كند، گفتم: پروردگارا نميخواهم بلكه ميخواهم روزى سير باشم و روزى گرسنه، زيرا چون گرسنه باشم بسوى تو زارى نموده و تو را ياد مينمايم، و چون سير باشم سپاس تو را بجا ميآورم): [1 بار خدايا تو ما را در روزيهامان ببدگمانى (باور نداشتن باينكه روزيها از جانب خداوند سبحان است كه نتيجه آن يأس و نوميدى از رحمت او است كه آن را از گناهان بزرگ شمرده‌اند چنانكه اميد برحمت او را از بزرگترين اعمال دانسته‌اند) و در مدّت عمرهامان بآرزوى دراز (توقّع و چشمداشت بطول عمر يا بتأخير افتادن پايان آن) آزمايش نموده‌اى (آزمايش خداوند متعال رفتار او است با بندگان مانند كسيكه ديگرى را آزمايش مينمايد تا حقيقت كار را بدست آورد، زيرا او جلّ شأنه بآشكار و نهان دانا است) تا اينكه روزيهاى تو را از روزى خواران (كه تو ايشان را روزى ميدهى و از تو ميخواهند) طلب كرديم، و بسبب آرزوهامان در عمرهاى آنانكه عمر دراز نمودند (مانند حضرت لقمان- عليه السّلام- كه گفته‌اند: سه هزار و پانصد سال عمر نموده و حضرت نوح- عليه السّلام- كه هزار و پنجاه يا هزار و چهار صد سال در اين دنيا زيسته، و سلمان- عليه السّلام- كه سيصد و پنجاه سال يا بيشتر زندگانى كرده) طمع و آز نموديم (بآرزوهاى دراز طمع كرديم كه همچون عمرهاى آنها عمر نمائيم و اين باعث شد كه در طلب روزى و گرد آوردن آن كوشش نمائيم)-] [2 پس بر محمّد و آل او درود فرست، و ما را يقين و باور راستى (يقينى كه راسخ و استوار در دل است) ببخش كه بوسيله آن از دشوارى درخواست (از غير تو) برهانيمان، و اطمينان خالص و پاك (از روآوردن بغير تو) در دل ما افكن كه بآن از سختى رنج (در طلب روزى) نگاهداريمان (هر گاه انسان بخدا و يگانگى و علم و قدرت و حكمت او يقين داشته باشد